Odpowiedzialność

Dwaj młodzi ludzie, studenci, jesienią tuz przed egzaminem magisterskim

wybrali się na wycieczkę w góry. Chodzili, zwiedzali, wdrapywali się na szczyty

i schodzili w doliny. Nocowali w schroniskach lub wiejskich chatach. Pewnego

dnia, a raczej wieczoru dotarli w taką partię gór, której zupełnie nie znali, i zgubili

się.

Zakopane

Zblizał się wieczór. Groził im nocleg na gołej ziemi i w bardzo niskiej temperaturze.

Dlatego z mozołem i niemałym trudem przedzierali się przez las z

nadzieją, ze w końcu dotrą do jakiejś drogi i wioski. Nagle w ciemnościach zobaczyli

światło i zaczęli iść w jego kierunku. Doszli do wysokiego, potęznego

muru. Trochę zdziwieni, zaczęli posuwać się wzdłuz niego i dotarli do wielkiejkutej z zelaza bramy. Za nią zobaczyli oświetlony, duzy dziedziniec wspaniałej

posiadłości - ogród, fontanna, piękny, starannie odrestaurowany pałac, garaze, a

na podjeździe trzy samochody, najnowsze modele, sportowy lamborghini, terenowy

infinity i limuzyna cadillaka. Nieco z boku zauwazyli kort tenisowy i sporej

wielkości basen.

Z duzymi oporami zdecydowali się na naciśnięcie dzwonka przy bramie. Po

pewnej chwili w pałacu otworzyły się drzwi i wyszedł słuzący w nowiutkiej

starannie dopasowanej liberii. Podszedł do nich z uśmiechem, otworzył bramę i

nie czekając na ich prośbę, zaprosił do środka. Weszli na dziedziniec i stanęli.

Słuzący starannie zamknął kutą bramę i zapraszającym gestem wskazał, aby

pójść za nim. Idąc w stronę pałacu, młodzieńcy opowiadali, jak zgubili się w górach, i pytali,

czy mogą przenocować. „Oczywiście - zapewniał słuzący - nie ma zadnych

przeszkód.” Zaraz wskaze im pomieszczenie, gdzie będą mogli zostawić bagaze,

łazienkę, aby mogli się odświezyć, i pani zaprasza do jadalni na kolację, bo zapewne

są zmarznięci i głodni.

Weszli do przepięknie urządzonego pałacu - z ogromnym przepychem, ale

jednocześnie ze smakiem i znawstwem, świadczącym o poziomie i dobrym guście

właściciela. Słuzący wskazał kazdemu z nich osobną łazienkę i zaprosił za

czterdzieści pięć minut do jadalni. Młodzieńcy jeszcze nigdy w zyciu nie byli w

takim miejscu, a gorąca kąpiel w wannie z jacuzzi po tylu dniach wędrówki i

biwakowych warunków wydawała im się czymś wręcz nieziemskim.

Zrelaksowani, odpręzeni, przebrani w nowe rzeczy, które dziwnym trafem

znalazły się w łazienkach, weszli do jasno oświetlonej jadalni. Zza stołu wyszła

na ich powitanie przepiękna młoda dziewczyna. Mogła mieć dwadzieścia, moze

dwadzieścia pięć lat. Miała ciemne długie włosy, ciemnoszafirową suknię do

ziemi i wspaniałą, połyskującą w świetle bizuterię ze szmaragdów, szafirów i

diamentów. Uśmiechnęła się na powitanie, podała kazdemu rękę i zaprosiła do

stołu.

Rozpoczęła się kolacja. Przy stoleuwijało się kilku słuzących, zmieniających

nakrycia, sztućce i półmiski. Przekąski, przystawki, sałatki, mięsa, ryby, do tego

najwspanialsze, znakomicie dobrane wina, które akceptowała lekkim skinieniem

głowy pani domu. Z sąsiedniego pomieszczenia dobiegała dyskretna „zywa”

muzyka kwartetu smyczkowego. Oczywiście rozmawiali - o wszystkim - śmiali

się i stopniowo, w miarę rozluźniania się atmosfery, zartowali. Pani domu była

przemiłą osobą, znającą się na sztuce, malarstwie, literaturze, ale równiez na

dobrych samochodach i sporcie. Zniknął jakikolwiek dystans i skrępowanie.

Wieczór wszystkim wydawał się wspaniały.

Czas płynął niepostrzezenie. Zjedli wykwintny deser, wypili kawę. Zblizała

się północ. Młodzieńcy poczuli się zmęczeni wrazeniami, a swoje zrobił takze

obfity posiłek i wypity alkohol. Pani domu, widząc ich znuzenie, wezwała słuzącego

i powiedziała:

- Jestem samotną, niezamęzna kobietą. Mieszkam w tym domu sama. Względy moralne nie pozwalają mi nocować z wami pod jednym dachem. Dlatego

proszę, abyście przenieśli się do pawilonu dla gości, słuzący wskaze drogę,

i tam udali się na spoczynek. Rano słuzba odwiezie was na dworzec i wrócicie

do domów. Gdybyśmy się jutro nie zobaczyli, juz teraz zyczę wam wszystkiego

dobrego i dziękuję za wspaniały wieczór.Wstała, podała rękę na pozegnanie i wyszła.

Słuzący zaprowadził ich do gustownego pawilonu dla gości, oddalonego jakieś

sto metrów od pałacu. Wskazał sypialnie i zaprosił na śniadanie rano do

pałacu. Połozyli się do łózek pełni wrazeń.

Rano zjedli sami wspaniałe śniadanie - pani jeszcze spała - i słuzący odwiózł

ich jednym z luksusowych samochodów na dworzec. Wracali zamyśleni do domu.

Minęło dziewięć miesięcy.

Do jednego z młodych ludzi przyszedł list polecony z oficjalnymi pieczęciami.

Otworzył, zaczął czytać. Powoli zmieniała mu się twarz, zaczęły drzeć

ręce. Sięgnął nerwowo po słuchawkę telefonu i zadzwonił do swojego przyjaciela.

Poprosił go o natychmiastowe spotkanie, bo ma wazną sprawę do omówienia.

Po kilku godzinach siedzieli w kawiarni naprzeciwko siebie. Ten, który otrzymał

list, zaczął powoli, cedząc przez zęby kazde słowo:

- Wtedy w górach... u tej dziewczyny... gdy nocowaliśmy w pawilonie...

Poszedłeś do niej... i spędziłeś z nią noc... - zawiesił głos.

- Tak, chciałem ci to powiedzieć - drugi, wyraźnie zmieszany, próbował

wyjaśnić - ale nie było jakoś okazji.

- I... moje nazwisko... i adres... podałeś jako swoje? - pierwszy mówił dalej,

patrząc koledze w oczy.

- Tak, bardzo cię przepraszam, to miał być taki zart... - Był coraz bardziej

zmieszany. - Moze niezbyt odpowiedzialny...?

- Chciałem ci powiedzieć, ze dostałem dzisiaj list... od prawnika tej dziewczyny

- przy stoliku zapadła cisza. - Trzy dni temu zmarła. Była nieuleczalnie

chora, nie miała zadnej rodziny ani spadkobierców. W testamencie zapisała mi

cały swój majątek.